The Sufi's Creed

The Sufi's Creed

Ghazal 378 from Hafez

Translated in collaboration with Maryam Daftari

We don't speak ill of anyone nor are we inclined to any injustice

We don't smear anyone nor do we sully ourselves 

We don't apply sophistical arguments to misrepresent scientific analysis 

We don't mix divine secrets with cheap magic

We don't find any degree of fault with the poor or with the rich

We absolutely don't find it in anyone's interest to do any bad deed 

We don't rely on the momentary calm of this suspended ocean of heaven 

Not to shatter the ship of the master artists 

If a friend is offended or someone speaks badly in envy 

we would tell you to move on and be happy, for we ignore what idiots say 

Hafez even if our enemy speaks in error we wouldn't confront them (we won't take issue)

And if they do speak fairly, we won't quarrel with the Truth 

- Posted using BlogPress from my iPhone

We were unbounded and united in essence

Unbounded  we were 

United in essence

منبسط بودیم یک جوهر همه

when we lived in that other place

We had no legs, no limbs, no face 

بیسر و بی پا بدیم آن سر همه

یک گهر بودیم همچون آفتاب

We were all one gem,  just like the Sun

بی گره بودیم و صافی همچو آب

Pure clear water on the run 

No bubbles no ripples 

چون بصورت آمد آن نور سره

when that pure light 

Manifested 

It shone upon our face

شد عدد چون سایه های کنگره

one became many, like shadows

cast from a jagged circle

گنگره ویران کنید از منجنیق

destroy those jagged edges with a catapult

تا رود فرق از میان این فریق

so you can take the differ out of difference

شرح این را گفتمی من از مری

I did reveal this yes, but now

لیک ترسم تا نلغزد خاطری

I fear that minds might slip

نکته ها چون تیغ پولادست تیز

for the points I make 

are each sharper yet than steel 

گر نداری تو سپر وا پس گریز

 if you have no shield

Back off now and run away

پیش این الماس بی اسپر میا

don't come close without a shield

To  this sharp diamond tip 

کز بریدن تیغ را نبود حیا

 this blade isn't shy when it comes to cutting 

زین سبب من تیغ کردم در غلاف

this is why I return my sword to its sheath

تا که کژخوانی نخواند برخلاف

so the misguided have no chance to misread

What did you drink last night

غزل ١٨٢٧

دوش چه خوردهای دلا راست بگو نهان مکن
what did you drink last night, o heart of mine
tell me, don't hide the truth
چون خمشان بیگنه روی بر آسمان مکن
don't turn your face to the sky
in fake innocence!
باده خاص خوردهای نقل خلاص خورده ای
that special wine, the sweets that release
from bondage, which one did you have?
بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن
the smell of wine comes strong
don't eat melon to cover it up!
روز الست جان تو خورد میی ز خوان تو
In the day of the covenant,
your soul drank a wine of greatness
خواجه لامکان تویی بندگی مکان مکن
you are the master of the Void
don't be a servant to space and place
دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی
last night you poured the wine
but fled from my side
بار دگر گرفتمت بار دگر چنان مکن
but i caught up with you
don't run away again!
من همگی تراستم مست می وفاستم
I am taken by the awe,
drunk with the wine of devotion
با تو چو تیر راستم تیر مرا کمان مکن
I am straight as an arrow with you
Do not put me back in your quiver
ای دل پاره پارهام دیدن او است چارهام
The remedy of this torn heart
is only in seeing you
او است پناه و پشت من تکیه بر این جهان
Don't rely on this world,
To Him I seek refuge
He is my rock and my foundation
مکن

ای همه خلق نای تو پر شده از نوای تو
Each person is like a bamboo flute
I hear your cry, your voice coming through them
گر نه سماع باره ای دست به نای جان مکن
You are cultured in Listening
Don't touch the flute of the soul - let it sing

نفخ نفخت کرده ای در همه دردمیده ای
You breathed and  blew to bring the cry of
their flute
چون دم توست جان نی بینی ما فغان مکن
Your breath is the soul of the flute
Don't cry when hear this
کار دلم به جان رسد کارد به استخوان رسد

ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن

ناله مکن که تا که من ناله کنم برای تو
گرگ تویی شبان منم خویش چو من شبان مکن

هر بن بامداد تو جانب ما کشی سبو
کای تو بدیده روی من روی به این و آن مکن

شیر چشید موسی از مادر خویش ناشتا
گفت که مادرت منم میل به دایگان مکن
باده بپوش مات شو جمله تن حیات شو
باده چون عقیق بین یاد عقیق کان مکن
باده عام از برون باده عارف از درون
بوی دهان بیان کند تو به زبان بیان مکن
از تبریز شمس دین می رسدم چو ماه نو
چشم سوی چراغ کن سوی چراغدان مکن



- Posted using BlogPress from my iPhone

Tell me dont hide - what did you have last night

غزل ١٨٢٧

دوش چه خوردهای دلا راست بگو نهان مکن
what did you drink last night, o heart of mine
tell me, don't hide the truth
چون خمشان بیگنه روی بر آسمان مکن
don't turn your face to the sky
in fake innocence!
باده خاص خوردهای نقل خلاص خورده ای
that special wine, the sweets that release
from bondage, which one did you have?
بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن
the smell of wine comes strong
don't eat melon to cover it up!
روز الست جان تو خورد میی ز خوان تو
In the day of the covenant,
your soul drank a wine of greatness
خواجه لامکان تویی بندگی مکان مکن
you are the master of the Void
don't be a servant to space and place
دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی
last night you poured the wine
but fled from my side
بار دگر گرفتمت بار دگر چنان مکن
but i caught up with you
don't run away again!
من همگی تراستم مست می وفاستم
I am taken by the awe,
drunk with the wine of devotion
با تو چو تیر راستم تیر مرا کمان مکن
I am straight as an arrow with you
Do not put me back in your quiver
ای دل پاره پارهام دیدن او است چارهام
The remedy of this torn heart
is only in seeing you
او است پناه و پشت من تکیه بر این جهان
Don't rely on this world,
To Him I seek refuge
He is my rock and my foundation
مکن

ای همه خلق نای تو پر شده از نوای تو
Each person is like a bamboo flute
I hear your cry, your voice coming through them
گر نه سماع باره ای دست به نای جان مکن
You are cultured in Listening
Don't touch the flute of the soul - let it sing

نفخ نفخت کرده ای در همه دردمیده ای
You breathed and  blew to bring the cry of
their flute
چون دم توست جان نی بینی ما فغان مکن
Your breath is the soul of the flute
Don't cry when hear this
کار دلم به جان رسد کارد به استخوان رسد

ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن

ناله مکن که تا که من ناله کنم برای تو
گرگ تویی شبان منم خویش چو من شبان مکن

هر بن بامداد تو جانب ما کشی سبو
کای تو بدیده روی من روی به این و آن مکن

شیر چشید موسی از مادر خویش ناشتا
گفت که مادرت منم میل به دایگان مکن
باده بپوش مات شو جمله تن حیات شو
باده چون عقیق بین یاد عقیق کان مکن
باده عام از برون باده عارف از درون
بوی دهان بیان کند تو به زبان بیان مکن
از تبریز شمس دین می رسدم چو ماه نو
چشم سوی چراغ کن سوی چراغدان مکن



- Posted using BlogPress from my iPhone

The Paradox of the way of the heart

آه از آن رخسار برق انداز خوش عیارهای

صاعقه است از برق او بر جان هر بیچارهای

چون ز پیش رشتهای در لعل چون آتش بتافت

موج زد دریای گوهر از میان خارهای

این دل صدپاره مر دربان جان را پاره داد

چون به پیش پرده آمد بهترک شد پارهای

هشت منظر شد بهشت و هر یکی چون دفتری

هشت دفتر درج بین در رقعهای رخسارهای

تا چه مرغ است این دلم چون اشتران زانو زده

یا چو اشترمرغ گرد شعله آتشخوارهای

هم دکان شد این دلم با عشقت ای کان طرب

خوش حریفی یافت او هم در دکان هم کارهای

ز آفتاب عشق تو ذرات جانها شد چو ماه

وز سعادت در فلک هر ساعتی استارهای

نقش تو نادیده و یک یک حکایت میکند

چون مسیح از نور مریم روح در گهوارهای

شمس تبریزی تناقض چیست در احوال دل
Shams of Tabriz - what is this paradox in the way of the heart?

هم مقیم عشق باشد هم ز عشق آوارهای
Both residing in love and yet exiled from love