The old harp player praises God

بانگ میزد کای خدای بینظیر
He cried, O wonderful Lord

بس که از شرم آب شد بیچاره پیر
I beg you stop, don't embarrass me more

چون بسی بگریست و از حد رفت درد
He cried much and felt much pain

چنگ را زد بر زمین و خرد کرد
He cast the lute down on the earth

گفت ای بوده حجابم از اله
And said this has been my
veil from the Lord

ای مرا تو راهزن از شاهراه
You have been a highway robber

ای بخورده خون من هفتاد سال
You sucked me dry for seventy years

ای ز تو رویم سیه پیش کمال
You embarrassed me in front of Pure Excellence

ای خدای با عطای با وفا
O my gracious, loyal Lord

رحم کن بر عمر رفته در جفا
Have mercy on my wasted years

داد حق عمری که هر روزی از آن
The Lord of Truth bestowed us with a life
every day of which 

کس نداند قیمت آن در جهان
Noone knows the true worth
in this world

خرج کردم عمر خود را دم بدم
I have spent every moment of my life

در دمیدم جمله را در زیر و بم
I have sung with a pitch that went up and down

آه کز یاد ره و پردهی عراق

رفت از یادم دم تلخ فراق

وای کز تری زیر افکند خرد

خشک شد کشت دل من دل بمرد

وای کز آواز این بیست و چهار

کاروان بگذشت و بیگه شد نهار

ای خدا فریاد زین فریادخواه

داد خواهم نه ز کس زین دادخواه

داد خود از کس نیابم جز مگر

زانک او از من بمن نزدیکتر

کین منی از وی رسد دم دم مرا

پس ورا بینم چو این شد کم مرا

همچو آن کو با تو باشد زرشمر

سوی او داری نه سوی خود نظر