Call forth the ruler of the house of sweetness

پیش کش آن شاه شکرخانه را
Call forth the ruler of the house of sweetness
آن گهر روشن دردانه را
That sparkling gem that shining pearl
آن شه فرخ رخ بیمثل را
That incomparable ruler with the open face
آن مه دریادل جانانه را
that ocean hearted moon of our inner being
روح دهد مرده پوسیده را
Who gives life to a decrepit corpse
مهر دهد سینه بیگانه را
Who gives love and affection to the stranger's heart
دامن هر خار پر از گل کند
Who will fill the thorn's basket with flowers
عقل دهد کله دیوانه را
در خرد طفل دوروزه نهد
آنچ نباشد دل فرزانه را
طفل کی باشد تو مگر منکری
عربده استن حنانه را
مست شوی و شه مستان شوی
چونک بگرداند پیمانه را
بیخودم و مست و پراکنده مغز
ور نه نکو گویم افسانه را
با همه بشنو که بباید شنود
قصه شیرین غریبانه را
بشکند آن روی دل ماه را
بشکند آن زلف دو صد شانه را
قصه آن چشم کی یارد گزارد
ساحر ساحرکش فتانه را
بیند چشمش که چه خواهد شدن
تا ابد او بیند پیشانه را
راز مگو رو عجمی ساز خویش
یاد کن آن خواجه علیانه را

You belong to me to me to me

جان منی جان منی جان من
You are my life my life my life essence
آن منی آن منی آن من
You belong to me to me to me alone
شاه منی لایق سودای من
You are my king, we deserve to mingle
قند منی لایق دندان من
You are my sweet sugar cube, deserving only of my teeth
نور منی باش در این چشم من
You are my light, remain here in my eyes
چشم من و چشمه حیوان من
My eyes and the very life giving fountain of my life
گل چو تو را دید به سوسن بگفت
When the flower saw you,
told the rose
سرو من آمد به گلستان من
The greatest of flowers has come to my garden
از دو پراکنده تو چونی بگو
Tell me why we are apart
Why are you not here with me?
زلف تو حال پریشان من
I grow sad when I don't see the curves of your beautiful hair
ای رسن زلف تو پابند من
Your locks lock my feet
چاه زنخدان تو زندان من
As if trapped inside that famous well
دست فشان مست کجا میروی
Take my hand, where are you off to?
پیش من آ ای گل خندان من
My smiling flower, come to me !